Grunnur til þess að skapa

Námsefnið samanstendur af 45 verkefnum sem kennarar geta nýtt sér í listgreinakennslu á  framhaldsskólastigi. Verkefnunum er skipt niður í fimm flokka:  formfræði, litafræði, samsetning, skynjun og sköpun. Í hverjum flokki er verkefnum skipt í fyrsta til þriðja hæfniþrep. Verkefnin eru fjölbreytt og markmiðið er frelsi í útfærslu og útkomu. Leitast var við að hafa hönnunina á vefsíðunni sem einfaldasta. Farin var sú leið að gefa sérhverju hæfniþrepi sinn lit til aðgreiningar. Einnig voru settar myndir við hvert verkefni til þess að nota sem kveikju, en þær sýna ekki endilega nákvæmlega hvernig verkefnið á að vera heldur er þeim ætlað að gefa hugmynd um hvernig það geti litið út.  Myndirnar sem birtast á vefsíðunni eru allar eftir mig, fyrir utan myndina af gullinsniðinu. Í þeim fögum þar sem mikið er um hefðbundnar reglur og vanafastar kennsluaðferðir leitast ég við að breyta  fyrirkomulaginu og bæta við skapandi nálgun í verkefninu. Verkefnin eru fjölbreytt og tengjast bæði myndlist og hönnun. Í einum kafla eru verkefni sem bæði tengjast tvívíðu og einnig þrívíðu formi. Til að mynda eru verkefni sem fjalla um uppbyggingu tvívíðs myndflatar undir sama kafla og verkefni um uppbyggingu módels.

           

Hugtakið sjálfbærni hafði ég einnig að leiðarljósi, mörg verkefni fjalla þess vegna um endurnýtingu á efnum og efnivið. Markmiðið var einnig að nota hugsun Bielenberg og fl. og nýtti ég það til dæmis með því að láta nemendur fara úr sínu vanalega umhverfi í skólastofunni og fara út í nærumhverfið til þess að fá innblástur í sumum verkefnana. Mörg verkefnana fjalla einnig um að þora að skapa nýja hluti og taka gagnrýni. Einnig koma fram áhrif frá Bielenberg og fl í verkefnunum með þeim hætti að þeim er snúið við eða hugsuð á annan hátt en venjulega. Verkefnin leggja einnig mikið upp úr þjálfun á gagnrýnni hugsun, þar sem mikið er um umræður og yfirferðir eftir flest þeirra, og oft þurfa nemendur að kynna sín verk og svara afhverju þeir völdu að fara þessa leið en ekki hina. Einnig tengi ég við það sem Ásthildur (2011, bls 18) nefndi sem leið til að kenna sjálfbærni, með því að stuðla að efnisnotkun sem tengist sjálfbærni, en ég geri það með því að nota mikið af afgangsefni og því sem til er.